ແມ່ມົດແຫ່ງຫມາກອູຄິ

ເຂົາເລົ່າວ່າ ຢູ່ແຂວງ ນະຄອນຣາຊສີມາ, ເມື່ອແສງຈັນເຕັມດວງສ່ອງແສງເງິນລົງມາເທິງທົ່ງນາ, ຜີເຜດທີ່ມີເສນ່ຫາມົນສະກົດຈະປະກົດຕົວ, ຊອກຫາຜູ້ເດີນທາງທີ່ຫລົງທາງ.

ງາມແລະລຶກລັບ, ນຸ່ງກິໂມໂນສີຟ້າກາງຄືນເລິກ, ໂຄມາຍອ ຍົວະຜູ້ໂຊກຮ້າຍດ້ວຍເສນ່ຫາທີ່ບໍ່ມີໃຜຕ້ານທານໄດ້ ໂດຍການຊວນຫຼິ້ນ ອູຄິ, ເກມໂບຮານທີ່ດັດແປງມາຈາກຫມາກຮຸກໄທ. ຜູ້ທີ່ຮັບຄຳເຊີນຂອງນາງຈະຖືກພັດພາເຂົ້າສູ່ວັງວົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວທີ່ບໍ່ມີທາງອອກ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນຂະນະທີ່ເກມດຳເນີນໄປພາຍໃຕ້ຕົ້ນລີລາວະດີ, ຄວາມອິດເມື່ອຍທີ່ບໍ່ຮູ້ຕົວກໍເລີ່ມເຂົ້າຄອບງຳຜູ້ຫຼິ້ນ, ເຮັດໃຫ້ການຕັດສິນໃຈມົວໝອງແລະແຊກຊຶມເຂົ້າໄປໃນກະດູກ, ນຳພາພວກເຂົາໄປສູ່ການນອນຫຼັບທີ່ເລິກເທົ່າກັບນ້ຳຂອງແມ່ນ້ຳຂອງ.

ໃນລະຫວ່າງການນອນຫຼັບອັນເລິກນີ້, ໂຄມາຍອເປີດເຜີຍຕົວຕົນທີ່ແທ້ຈິງຂອງນາງເປັນຜີເຜດ. ນາງດູດເອົາພະລັງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ, ປະໄວ້ພຽງແຕ່ຮ່າງທີ່ວ່າງເປົ່າຈາກຄວາມມີຊີວິດຊີວາແຕ່ກ່ອນ. ວິນຍານຂອງຜູ້ເຄາະຮ້າຍເຫຼົ່ານີ້ຖືກປ່ຽນເປັນຜີຕາຍໂຫງ, ວິນຍານຂອງຜູ້ທີ່ຕາຍຢ່າງຮຸນແຮງ, ຖືກສາບໃຫ້ຫຼົງວົນວຽນຕະຫຼອດໄປ. ຖືກຫຼອກຫຼອນດ້ວຍຄວາມຊົງຈຳອັນມົນສະກົດຂອງໂຄມາຍອ ແລະ ທໍລະມານດ້ວຍຄວາມຫວັງທີ່ບໍ່ມີວັນສຳເລັດໃນການສຳເລັດເກມອູຄິ, ພວກເຂົາຫຼົງວົນວຽນຢູ່ໃນທົ່ງນາທີ່ມີໝອກປົກຄຸມຕະຫຼອດການ, ຕິດຢູ່ໃນພາລະກິດທີ່ບໍ່ສຳເລັດ ແລະ ຄວາມຝັນທີ່ແຕກສະຫຼາຍ.

ເລື່ອງນີ້ມີຕົ້ນກຳເນີດມາຈາກຕຳນານຂອງວັດເກົ່າແກ່ ແລະ ເລື່ອງເລົ່າອັນລຶກລັບຈາກບ້ານຫ່າງໄກ ທີ່ກາຍມາເປັນຄຳເຕືອນກ່ຽວກັບເສນ່ຫາຂອງສິ່ງທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກ ແລະ ການໄລ່ຕາມຄວາມສຸກທີ່ບໍ່ລະມັດລະວັງ. ມັນເປັນຄຳເຕືອນທີ່ກ້ອງກັງວານຜ່ານກາລະເວລາ, ເປັນການເຕືອນເຖິງເສັ້ນບາງໆທີ່ແບ່ງແຍກລະຫວ່າງຄວາມປາຖະໜາ ແລະ ຄວາມພິນາດ.